Friday, July 14, 2017

दिवस- तिसरा

जगभर कामानिमित्ताने किंवा आवडीने प्रवास करत फ़िरताना सुवेनियर्स गोळा करत रहाण्याचा उत्साह सगळ्यांनाच असतो. पण नंतर ती घरात अडगळ निर्माण करतात, धूळ खात पडून रहातात. ललिता जेम्सने यावर एक मस्त उपाय शोधून काढला. आवडलेल्या वस्तु डिजिटल फोटोच्या स्वरुपात जतन करायच्या. हे तर बेस्टच वाटलं मला. मी सगळी सुवेनियर्स एका खोक्यात जमा करुन ठेवली आहेत सध्या. काढून टाकायला जीव होत नाहीए. त्या त्या ठिकाणी केलेल्या प्रवासांच्या आठवणी त्यात आहेत. पण आता सगळ्यांचे फोटो काढणार.

आज माझी धाड शू रॅकवर होती. पावसाळा सुरु झाल्यापासूनच घोकत होते जुन्या चपला, शूज काढून टाकायच्या. हल्ली मी हिल्स घालणं बंद केलं आहे, पण काही आवडत्या हाय हिल्स असलेल्या सॅन्डल्स ठेवल्या होत्या. ट्रेकिंग बंद करुन जमाना झाला पण उत्तम, मजबूत बांधणीचे ट्रेकर्स शूज नीट रॅप करुन ठेवलेले. बाकी घरात घालायच्या स्लिपर्सचे जुने जोड, मुलीचे फ़्लोटर्स, बॅले शूज, सॅन्डल्स असं बरंच दिसलं. सगळं  बाजूला काढलं. आता मस्त रिकामी दिसते आहे शू रॅक, पावसाळ्यात सादळणारा वास घालवायला फ़्रेशनर्स ठेवलेत.


माझ्याकडे स्टीलच्या चायना प्लेट्स आणि वाडगे यांचा अपरिमित साठा आहे असं वाटत रहातं मला. स्टीलच्या प्लेट्स झाकण्या म्हणूनच जास्त वापरल्या जातात. शिवाय फ़ार जागा व्यापत नाहीत. त्यामुळे काढूनही टाकल्या जास्त नाहीत. स्टीलची मोठी ताटं तर मी आमच्याकडे पोळ्या करणा-या बाईला कधीच देऊन टाकली होती. बरेच डाव, झारे वगैरेही. आज स्टीलच्या प्लेट्स आणि जास्तीच्या वाडग्यांची पाळी. काही पातळ स्टीलचे वाडगे आतून जळालेलेही आहेत थेट गॅवर ठेवल्याने. तरीही मी ते सांभाळून ठेवलेत. का? माहित नाही.
अजून काही डबे वगैरे आहेत पण ते जरा विचार करुन काढीन. नाहीतर ऐन वेळी पंचाईत होते. मागे मी अती उत्साहाच्या भरात मोठाल्या जुन्या चिनीमातीच्या बरण्या देऊन टाकलेल्या आणि मग एक दोन तरी ठेवायला हव्या होत्या अशी हळहळ वाटत राहिली. अर्थात भावनिक हळहळ म्हणतात ती हीच. कारण टेक्निकली त्यांची काहीच गरज लागलेली नाही आजवर. 



तिसरी वस्तु आहे काचेचे कप, बशा, मग. हेही गरजेपेक्षा खूप जास्त आहेत. थोडे थोडेच काढते. कारण मग ऐन वेळी तुटवडा येतो खूप जण एकदम पाहुणे आले तर. 



रुपा धारप ही मैत्रीण लिहिते की घरातल्या उगीच साठवलेल्या वस्तु काढल्या की मनाला खूप शांतता वाटते. खरंच आहे, आजूबाजूची अडगळ स्ट्रेस निर्माण करते. रुपा पुढे म्हणते की ती डी-क्लटरिंग स्टेजवरच आहे अजून, याला मिनिमलिझम वगैरे नाव देण्याचं धाडस अजून होत नाही. हेही खरंच आहे. अडगळ विरहित वातावरण स्वत:भोवती निर्माण करण्याचा प्रयत्न हा मिनिमलिझमच्या मार्गावरचा अगदी सुरुवातीचा टप्पा आहे. मनातल्या पसा-यापर्यंत पोचायला अजून खूप वेळ आहे.

1 comment:

  1. You are a Marie kondo ...closer home , following her tips of late and feeling relieved to remove so much of unnecessary baggage , by holding each item and asking yourself ..do you give me happiness ? If answer is no .. the item is headed for a needy persons abode or a straight disposal , thanks for the write up and helping people get clutter free ...first physically and then mentally 😊

    ReplyDelete